Το δημόσιο αγαθό έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά, που πρέπει να τονιστούν: τον μη ανταγωνισμό και τον μη αποκλεισμό.

Τα δημόσια αγαθά σε μια σύγχρονη πολιτεία αποτελούν εγγύηση ισοπολιτείας ειδικά όταν είναι ελεύθερα αξιοποιήσιμα από όλους τους πολίτες. Κάθε σύγχρονη πολιτεία οφείλει να τα διαχειρίζεται και να διασφαλίζει την προσβασιμότητα με σκοπό την μεγιστοποίηση του οφέλους για κάθε δικαιούχο.

Τι είναι όμως ένα δημόσιο αγαθό; Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία ένα αγαθό είναι δημόσιο όταν κανένας πολίτης δεν μπορεί να αποκλειστεί από το να επωφεληθεί από αυτό. Το κράτος δημιουργεί και συντηρεί κάποια από τα δημόσια αγαθά – για παράδειγμα το σύστημα υγείας και το εκπαιδευτικό σύστημα – αξιοποιώντας τους φόρους όλων, ενώ τα πιο στοιχειώδη ( αέρας, θάλασσα, κλπ) θεωρούνται «φυσικά αγαθά» για όλους.

Το δημόσιο αγαθό έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά, που πρέπει να τονισθούν: Τον μη ανταγωνισμό και τον μη αποκλεισμό. Το πρώτο, υποδηλώνει ότι περισσότερα από ένα άτομα μπορούν να χρησιμοποιήσουν το αγαθό χωρίς να μειώνουν την ικανότητα των άλλων να το χρησιμοποιήσουν. Το δεύτερο χαρακτηριστικό, που αφορά στη μη αποκλειστικότητα, δηλαδή στην αδυναμία περιορισμού τρίτων από τη χρήση του αγαθού, δείχνει ότι ο παραγωγός ή ο διαχειριστής του αγαθού δεν είναι σε θέση να εμποδίσει άλλους να το χρησιμοποιήσουν. Η μη αποκλειστικότητα σημαίνει επίσης ότι οι χρήστες και οι πελάτες δεν μπορούν να χρεωθούν με ευκολία.

Τα ψηφιακά δημόσια αγαθά έχουν αναφερθεί στο παρελθόν ως τα δημόσια αγαθά του 21ου αιώνα. Συνήθως δημιουργούνται μέσα από συντονισμένες δημόσιες πρωτοβουλίες που αφορούν τις υποδομές( ενσύρματη-ασύρματη πρόσβαση στο ίντερνετ και υπολογιστική ισχύ) το λογισμικό και το περιεχόμενο με το σκεπτικό της καθολικής πρόσβασης από όλους. Μπορούν όμως να υπάρξουν αυτοτελώς χωρίς την υποστήριξη του κράτους και χωρίς τη διάθεση άλλων αγαθών από τις κυβερνήσεις και τους ιδιώτες – πχ όπως τα οδικά, σιδηροδρομικά δίκτυα, κλπ;

Μία τέτοια προσέγγιση προϋποθέτει την επίλυση μιας σειράς κοινωνικών προβλημάτων πιο βασικών από την ψηφιακή πρόσβαση. Για να μπορέσουν να ωφεληθούν οι χρήστες των ψηφιακών δημόσιων αγαθών θα πρέπει να έχουν επιλύσει μια σειρά από άλλα προβλήματα συμπεριλαμβανόμενων των μεγάλων ανισοτήτων, αλλά και ζητήματα ασφάλειας και περιβάλλοντος.

Η πρόσφατη πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών για την «Προώθηση λύσεων ανοιχτού κώδικα για έναν πιο δίκαιο κόσμο» συνοψίζει ότι: «για να υπάρξει ένας πιο δίκαιος κόσμος, χρειάζεται μια παγκόσμια προσπάθεια για ενθάρρυνση και επένδυση στη δημιουργία ψηφιακών δημόσιων αγαθών: λογισμικό ανοιχτού κώδικα, ανοιχτά δεδομένα, ανοιχτά μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης, ανοιχτά πρότυπα και ανοιχτό περιεχόμενο».

Πάντως, δημόσια αγαθά μπορούν να παραχθούν και από ιδιώτες όταν ο σκοπός τους δεν είναι το κέρδος. Αυτό είναι ήδη μια πραγματικότητα στον ψηφιακό κόσμο. Μη κερδοσκοπικοί διεθνείς οργανισμοί ή ιδρύματα – οργανωμένοι στη λογική της κοινότητας ιδιωτών – υποστηρίζουν κάποια από σημαντικότερα ψηφιακά δημόσια αγαθά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η γνωστή σε όλους Wikipedia, το OpenStreetMaps, το λειτουργικό σύστημα LINUX, η σουίτα προσωπικής παραγωγικότητας LibreOffice, κλπ.

Η Wikipedia, εκτός από μια δημοφιλής διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια βασίζεται σε ένα συλλογικό μοντέλο αξιοποίησης των πόρων του Διαδικτύου, ενώ φιλοδοξία της είναι να δημιουργηθεί μια παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια σε όλες τις γλώσσες με ελεύθερη πρόσβαση για όλους. Βασίζεται στην αυτό-οργάνωση των συντακτών – εθελοντών της και πια, είναι ένας τεχνολογικός κολοσσός βασισμένος στο ανοικτό λογισμικό. Η διαχείρισή της γίνεται από το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα Wikemedia και στηρίζεται αποκλειστικά σε δωρεές.

Αντίστοιχο κοινοτικό μοντέλο ακολουθούν το LINUX, το OpenStreetMaps που αναπτύσσεται από μια κοινότητα χαρτογράφων που συνεισφέρουν και διατηρούν δεδομένα σχετικά με δρόμους, μονοπάτια, επιχειρήσεις, σιδηροδρομικούς σταθμούς, κλπ, σε όλον τον κόσμο και το LibreOffice που αναπτύσσεται από χρήστες οι οποίοι πιστεύουν στις αρχές του Ελεύθερου Λογισμικού και του Λογισμικού Ανοικτού Κώδικα.

Τα ψηφιακά δημόσια αγαθά μπορούν να συμβάλλουν στην ψηφιακή ανεξαρτησία της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις πολυεθνικές των ΗΠΑ και της Κίνας.

Ο Θόδωρος Καρούνος είναι ερευνητής στο ΕΜΠ και αντιπρόεδρος στον Οργανισμό Ανοιχτών Τεχνολογιών(ΕΕΛΛΑΚ)

Ο Πέτρος Στεφανέας είναι αναπληρωτής καθηγητής στο ΕΜΠ

Άρθρο που δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Από admin

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.